Δεσμοί και εξουσίες στη Σχολή του Λακάν
Δέσποινα Ανδροπούλου
Δεσμοί και εξουσίες στη Σχολή του Λακάν
«Κοινωνικός δεσμός», «κρίση της εξουσίας»... Είναι εκφράσεις στις οποίες συναντάμε συχνά τα δύο κύρια σημαίνοντα του τίτλου που επέλεξα για την παρέμβασή μου, με τρίτο σημαίνον τη Σχολή που ίδρυσε ο Ζακ Λακάν το 1964.[1]
Τα ερωτήματα που προκύπτουν από τον τίτλο θα μπορούσαν να διατυπωθούν ως εξής:
- Ποιους δεσμούς μεταξύ των μελών της Σχολής επιτρέπει η διαμόρφωση του αναλυτή [la formation de l’analyste], έτσι όπως διατυπώθηκε από τον Ζακ Λακάν το 1967;
- Εάν «ο αναλυτής εξουσιοδοτείται μόνο από τον εαυτό του και από μερικούς άλλους», με άλλα λόγια, εάν ο αναλυτής δεν εξουσιοδοτείται παρά μόνο στο βαθμό αυτού που έχει αναλυθεί –του αναλυμένου–, το οποίο προκύπτει από τη θεραπεία του και επαληθεύεται από τη διαδικασία του περάσματος [la passe], ποια είναι η εξουσία [autorité] του αναλυτή που είναι μέλος της Σχολής;
Eξ ου και το τρίτο ερώτημα:
- Είναι δόκιμο –και αν είναι, με ποια έννοια;– να μιλάμε για «δεσμούς εξουσίας» στη Σχολή του Λακάν;